Inka je pleme južnoameričkih Indijanaca koje je vladalo carstvom čija se teritorija prostirala duž obale Tihog okeana i planinskog venca Anda, zauzimajući prostranstvo od današnjeg severnog Ekvadora do centralnog Čilea. Prema predanju, osnivač inkanske dinastije Manko Kapak poveo je svoje pleme u Kusko, koji će im postati prestonica. Za vreme vladavine četvrtog cara počeli su da se šire, a u vreme osmog nosioca krune, Inke formiraju garnizone sastavljene od potčinjenih naroda. Tokom vladavine Tupaka Inke Jupankija i njegovog naslednika na prestolu, Huajna Kapaka, carstvo je, sa stanovišta osvajanja teritorije, dostiglo vrhunac. Početkom XVI veka, pleme Inka vladalo je carstvom u kojem je živelo oko 12 miliona podanika. Inke su bili vrhunski građevinari i prostorni planeri, koji su razvili izuzetno sofisticiranu planinsku poljoprivredu i izgradili podjednako komplikovane i efikasne gradove na obroncima planina. Pravili su terase na planinskim padinama da bi gajili žitarice, pošto je njihovo carstvo imalo malo ravnih dolina gde bi se mogla uzgajati hrana. Izgradili su nepreglednu mrežu puteva, arhitektura im je bila visokorazvijena, a ostaci njihovih sistema za navodnjavanje, palata, hramova i utvrđenja i dalje se mogu videti širom Anda. Inkansko društvo bilo je strogo hijerarhizovano, a za red u državi brinula se aristokratska birokratija. Inke su se klanjali bogu Sunca, bogu tvorcu, bogu kiše i drugim božanstvima u šarolikom panteonu, iza kojega je stajala visokoorganizovana državna religija. Inke za sobom nisu ostavili pisanih dokumenata; podatke o broju stanovnika, porezima, žetvama i drugome beležili su na čvorovanim kanapima – kipuima.
Godine 1531. konkistador Fransisko Pizaro krenuo je u istraživanje Perua u ime Španije. Uskoro se sreo sa emisarima cara Inka, Atahualpe, sa kojima je ugovorio susret sa carem u Kahamarki. Na tom sastanku Pizarovi ljudi masakrirali su nenaoružanu carevu svitu i zarobilu samog Atahualpu. To je onesposobilo carstvo pošto se nijedna odluka nije mogla doneti bez careve saglasnosti. Pizaro je prvo prihvatio basnoslovan otkup za Atahualpu, a zatim je naredio da ga pogube. Potom je sa manje od 200 vojnika brzo pokorio Carstvo Inka, koje se još nije bilo oporavilo od dugog građanskog rata (1525–1532), koji je vođen između sinova Huajna Kapaka. Imperija Inka pala je 1532–1533. pod nazadrživim naletom španskih konkistadora, koji su iskoristili inkansku putnu mrežu u prodoru na američki kontinent.
Ande i danas naseljavaju potomci Inka – to su seljaci koji govore jezik kečua. U Peruu je gotovo polovina stanovništva inkanskog porekla. Oni žive od zemljoradnje i stočarstva, primili su rimokatoličku veru, ali su sačuvali i verovanje u paganske duhove i božanstva.