Rođen je 15. aprila 1452. u selu Ankijano blizu grada Vinči, u tadašnjoj Republici Firenci. Bio je italijanski renesansni slikar, vajar, pronalazač, arhitekta, inženjer i naučnik, a često je opisivan kao ideal „renesansnog čoveka” i univerzalni genije (uomo universale) italijanske renesanse. Obuku iz slikanja, vajarstva i mehanike dobio je kao šegrt kod slikara i vajara Andrea del Verokia. Pošto je već stekao ime u Firenci, 1482. godine stupio je u službu Ludovika Sforce, vojvode od Milana, kao slikar i inženjer. U Milanu se njegov umetnički i kreativni genije u potpunosti razvio. Tu započinje svoje prve sistematske naučne studije bazirane na praktičnim iskustvima iz anatomije, botanike, matematike, fizike i mehanike. Oko 1490. počeo je projekat na pisanju rasprave o arhitekturi, mehanici i anatomiji. Svoje teorije zasnivao je na ubeđenju da je slikar, sa moći percepcije i sposobnošću da slikovno prikaže svoja opažanja, jedinstveno kvalifikovan da ispituje tajne prirode. Njegovi brojni sačuvani rukopisi zanimljivi su i po tome što su pisani unazad, pa je potrebno ogledalo da bi se čitali. Godine 1502–1503, kao vojni arhitekta i inženjer za Čezara Bordžiju, postavio je osnove moderne kartografije. Takođe, dao je značajan doprinos razvoju anatomije, astronomije i građevinarstva. Posle pet godina slikanja i naučnog izučavanja u Firenci (1503–1508), vratio se u Milano gde je njegov naučni rad cvetao. Posle perioda rada pod patronatom porodice Mediči u Rimu, Da Vinči je 1516. ušao u službu francuskog kralja Fransoa I; nikada se nije vratio u Italiju.
Iako je sačuvano samo sedamnaest Da Vinčijevih završenih slika, one se svuda u svetu smatraju remek-delima. Prvo njegovo delo je crtež doline reke Arno u mastilu (Dolina Arno, 1473), veoma ralističan prikaz pejzaža koji je pokazao sav njegov talent. Snaga Tajne večere (1495–1498) potiče delimično od njene majstorske kompozicije. Da Vinči je bio fasciniran misterijom ljudskog lica i mogućnošću čitanja „pokreta duše” kroz pokrete i izraze lica. Kod Mona Lize (1503–1506), njegovog najčuvenijeg dela, crte i simbolički prizvuk predmeta postižu potpunu sintezu. Ta slika podjednako je poznata kako po inovacijama koje je upotrebljavao u slikarskoj tehnici tako i po misterioznom osmehu portretisane dame. Jedinstvena slava koju je Da Vinči uživao za života i koja je, propuštena kroz istorijsku kritiku, ostala nepomućena do današnjeg dana, počiva u velikoj meri na njegovoj neograničenoj želji za znanjem, osobini koja je rukovodila sva njegova razmišljanja i ponašanja. Da Vinči je umro 2. maja 1519. u mestu Amboaz, Francuska.