Mnogobrojni rododendroni i kamelije divlje rastu u suptropskoj klimi u južnoj kineskoj pokrajini Junanu. Glavni grad pokrajine, Kun Ming, poznat je kao grad večnog proleća, a čitavo područje predstavlja riznicu biljaka i drveća. Međutim, šuma koja se nalazi na visoravni 120 kilometara jugoistočno od Kun Minga nije poznata po drveću već po krečnjačkim stubovima neobičnih oblika koje su stvorili vreme i prirodni uslovi. Junanska kamena šuma prostire se na području od pet kvadratnih kilometara, a u njoj se nalazi bezbroj kamenih stubova, od kojih su neki visoki oko dva metra, a drugi čak 30 metara. Jedni izgledaju kao stabljike bambusa, neki kao veliki mačevi, a drugi liče na životinje, krupne pečurke ili pagode. Lepota i elegancija ižlebljenih stubova u Kamenoj šumi inspirisala je velik broj kineskih pesnika, a mnoge generacije bile su nadahnute željom da ih opišu, kao što otkrivaju i njihovi nazivi: Feniks koji doteruje svoje perje, Stepenasti vodopad, Lavlje odmorište, Vrh lotosovog cveta. U nekim grupacijama ima na stotine stubova, dok drugi stoje relativno usamljeno. U mračnim prolazima između stubova nalaze se bazeni, pećine i krivudave staze pod vegetacijom. Mnoge stene prekrivene su lišajevima i mahovinom, a uprkos nedostatku zemlje i ograničenoj količini dnevne svetlosti u gušćim delovima šume, neke puzavice tu odlično uspevaju, držeći se za litice, a njihovi crveni i ružičasti cvetovi čine taj neobični prizor još šarolikijim.
Pre više miliona godina ta fantastična šuma izgledala je kao kompaktna krečnjačka masa. Pokreti u Zemljinoj kori izdigli su je i oblikovali blago zatalasanu visoravan, a na krečnjaku su se stvorile mnogobrojne vertikalne pukotine. Kišnica i voda iz tla, zbog bujne vegetacije zasićene ugljen-dioksidom, pretvorile su se u blagu kiselinu koja vrlo delotvorno rastapa krečnjak, tako da su se pukotine vrlo brzo proširile. Prvobitnog sloja krečnjaka danas gotovo da i nema u središtu Kamene šume jer ga je rastopila kiselina, a ono što je ostalo stoji u obliku oštrih ižlebljenih kamenih kula.
Literatura:
• Bernard Dumpleton i dr., Sva čuda sveta, Novi Sad: Mladinska knjiga, 2005