Geografska mreža predstavlja skup zamišljenih linija koje omotavaju Zemljinu loptu. Postoje dve različite grupe linija koje zajedno čine geografsku mrežu, a to su:
1. meridijani,
2. paralele.
Meridijani su zamišljene polukružne linije koje se spajaju u polovima (slika 1). To znači da je jedan meridijan na globusu ucrtan od tačke Severnog pola do tačke Južnog pola, i to najkraćim putem. Svi meridijani su iste dužine (19973 km) i uvek se pružaju pravcem sever–jug. Meridijani se još nazivaju i podnevci zato što na čitavoj dužini jednog meridijana podne stiže u isto vreme. Početni meridijan naziva se „grinički” jer je na njemu mesto Grinič u blizini Londona (13. oktobra 1884. sporazumno je usvojeno da početni meridijan prolazi kroz Kraljevsku opservatoriju u Griniču). Broj ucrtanih meridijana na geografskoj karti zavisi od njene razmere, a njihov značaj ogleda se i u određivanju vremenskih zona.
Paralele su zamišljene kružne linije koje omotavaju Zemlju od zapada ka istoku (slika 2). One nisu jednakih dužina, kao što su meridijani. Najduža paralela naziva se „ekvator” ili „polutar” zato što ona deli Zemlju na dve jednake polulopte, severnu i južnu. Polovi su najkraće paralele, tj. tačke. Paralele su sve paralelne ili uporedne jedne drugima, pa se još nazivaju i uporednici. Nikad se ne dodiruju, kao što je to slučaj sa meridijanima. Na geografskoj karti se pored ekvatora ucrtava nekoliko osnovnih paralela, a to su severni i južni povratnik i severni i južni polarnik.
Meridijani i paralele presecaju se međusobno pod pravim uglovima i tako zajednički čine geografsku mrežu (slika 3). Označeni su brojevima (stepenima), i pomoću tih brojeva može se izraziti tačan položaj bilo kojeg mesta na Zemlji. Geografska mreža omogućava lakše snalaženje u prostoru.
