Prilikom građenja novih reči dodavanjem nastavaka na osnovni oblik ili koren reči, imenice mogu dobiti uvećano ili umanjeno značenje u odnosu na osnovnu reč, na primer: kuća, kućetina, kućica.
Augmentativ je izvedena reč koja označava što veće u odnosu na normalnu (osrednju) veličinu. Naziv potiče od latinske reči augmentativum, što znači „uvećanica”. Augmentativi mogu biti pozitivnog vida (dobričina, ljudina), ali i negativnog vida (glavurina, nosina) i tada su svojim oblikom identični pejorativima.
Augmentativi se grade nastavcima za građenje reči (sufiksima): -ina, -etina, -urina, -uština i dr., na primer:
• bara – baruština
• glumac – glumčina
• kosa – kosurina
• meso – mesina
• soba – sobetina
• torba – torbetina
Augmentativi su funkcionalno suprotni deminutivima.
Deminutiv je izvedena reč koja označava što manje u odnosu na normalnu (osrednju) veličinu. Naziv potiče od latinske reči deminutivum, što znači „umanjenica”. Deminutivi mogu biti pozitivnog vida (drvce, sestrica), ali i negativnog vida (direktorčić, šoferčić). Svojim oblikom mogu biti isti ili slični hipokoristicima.
Deminutivi se grade nastavcima za građenje reči (sufiksima): -ica, -ić, -ak, -ce, -ence i dr., na primer:
• cvet – cvetak
• dete – detence
• kamen – kamenčić
• lopta – loptica
• ostrvo – ostrvce
• tele – telence
Deminutivi su funkcionalno suprotni augmentativima.
