Drama u užem smislu je vrsta dramskog književnog dela u kojem se prikazuju svakodnevni život i obični, prosečni ljudi, koji su najčešće u sukobu sa svojom sredinom (okolinom). Stil je jednostavan i prirodan, dok teme za tu vrstu drame pisci nalaze u društvenoj stvarnosti. Pisac obično osvetljava neki društveni problem koji je od značaja za pojedinca ili društvo. U drami u užem smislu nema toliko tragičnog, niti komičnog, mada toga može biti. Ona ima elemente i tragedije i komedije, ali se ne mora obavezno završiti tragično. U njoj ima najviše onoga što se naziva „ozbiljno”. Drama u užem smislu je novijeg datuma i izražava misli i osećanja savremenog čoveka, koji nije ni samo heroj ni samo slabić, već čovek sa manama i vrlinama.
Složenost društvenog života i bogatstvo čovekovog duhovnog sveta podstakli su snažan razvitak drame u užem smislu. Ona je, pored komedije, gotovo isključivi oblik savremene drame. Danas je drama u užem smislu dominantna dramska vrsta – poseduje elemente i tragedije i komedije, odlikuje je strukturna i tematska raznovrsnost, razvila se u velik broj podvrsta. S obzirom na predmet i način obrade, drama u užem smislu razvila se u nekoliko podvrsta: idejna, naturalistička, psihološka, simbolistička i dr.
Pisci drama u užem smislu su Branislav Nušić (Tako je moralo biti), Aleksandar Popović (Razvojni put Bore Šnajdera), Ljubomir Simović (Čudo u Šarganu), Ivan Studen (Vožd) i drugi.