idila (latinski idyllium):
1) u književnosti: pesma koja prikazuje prirodan, spokojan i srećan život ljudi u prirodi (seljaka, pastira i ribara); nastala je u staroj Grčkoj, a najznačajniji pesnici su bili Teokrit (među Grcima) i Vergilije (među Rimljanima);
2) figurativno: skladan život, ispunjen spokojstvom, nežnošću, ljubavlju, zadovoljstvom i srećom;
3) u likovnoj umetnosti: umetnička slika koja prikazuje spokojan i srećan život u prirodi;
4) u muzici: instrumentalna kompozicija u idiličnom duhu.