idila (latinski idyllium):
1. u književnosti: pesma koja prikazuje prirodan, spokojan i srećan život ljudi u prirodi (seljaka, pastira i ribara); nastala je u staroj Grčkoj, a najznačajniji pesnici su bili Teokrit (među Grcima) i Vergilije (među Rimljanima);
2. figurativno: skladan život, ispunjen spokojstvom, nežnošću, ljubavlju, zadovoljstvom i srećom;
3. u likovnoj umetnosti: umetnička slika koja prikazuje spokojan i srećan život u prirodi;
4. u muzici: instrumentalna kompozicija u idiličnom duhu.