bećar (turski bekâr od persijskog bîkār):
1) neoženjen čovek, momak;
2) onaj koji je sklon piću, veselju, ženama; bekrija, mangup, lola;
3) istorijski: ratnik dobrovoljac; vojnik najamnik (naročito u doba Prvog srpskog ustanka).
bećarac:
1) vesela, šaljiva pesma, najčešće od dva deseterca, koja se peva na jednu istu melodiju (obično u Vojvodini);
2) kolo koje se igra uz melodiju takve pesme.
bećarisati = bećariti (se) – biti bećar, živeti kao bećar, momkovati; provoditi se.
