Pokosovski ciklus obuhvata pesme o otporu naših predaka prema nasilju, nepravdi i zulumu turskih osvajača, kao i o prilikama u našoj zemlji posle poraza na Kosovu polju. Naši preci ponosno su branili svoju čast i domovinu. Mržnja prema bezdušnom osvajaču bila je velika i ona je davala ogromnu snagu i učvrstila misao da je bolje umreti nego živeti bez časti i dostojanstva. Srpska država nije pokorena odmah, nego je bila osvajana još sedamdeset godina posle Kosovske bitke, a kada su je turski osvajači zauzeli, nastao je velik teror nad narodom. Mnogi Srbi su se iselili u južni deo Ugarske, gde su stupali u mađarsku vojsku i borili se protiv turskih osvajača. U Srbiji, u otporima turskim osvajačima isticali su se braća Jakšići, Vuk Grgurović, vojvoda Prijezda, Oblak Radosav i drugi.
Iz pesama nastalih posle Kosovske bitke saznaje se da su naši preci pružali snažan otpor turskim osvajačima. Te pesme opevaju poslednje trenutke naše samostalnosti posle Kosovske bitke, poslednje otpore turskim silnicima koje su pružali srpski despoti i banovi, knezovi i vojvode iz moćnih feudalnih porodica: Jakšića, Brankovića, Crnojevića. Najčešće su to pesme pune stradanja i poraza, ličnih i opštih tragedija – istinska slika vremena i događaja koje su opevale. U njima je opevan pojedinačan otpor poslednjih vladara, koji nisu imali organizovanu vojsku pa je krajnji ishod njihove borbe protiv Turaka unapred bio poznat. Glavni motiv u tim pesmama je smrt, koja snažno ističe tragediju srpskog naroda pod turskom vlašću.
Poznate pesme iz pokosovskog ciklusa jesu Bolani Dojčin, Dioba Jakšića, Đurđeva Jerina, Ženidba Maksima Crnojevića, Margita djevojka i Rajko vojvoda, Smrt vojvode Kajice, Smrt vojvode Prijezde, Smrt Maksima Crnojevića, Oblak Radosav i druge.