U srpskom jeziku postoji četrnaest glagolskih oblika, koji se prema načinu građenja dele na proste i složene, a prema tome da li razlikuju lica na nelične i lične. Prosti glagolski oblici se sastoje od jedne reči i ne sadrže pomoćni glagol, dok se složeni sastoje od dveju ili više reči i sadrže pomoćni glagol.
Nelični glagolski oblici
Nelični glagolski oblici ne menjaju se po licima i nemaju značenje predikativnosti (nisu predikati). U rečenici su glagolske odredbe (adverbijali) ili atributi, a mogu biti i sintaktička ili leksička dopuna. Svi nelični glagolski oblici spadaju u proste glagolske oblike, a ima ih pet:
1. infinitiv – imenuje samo radnju, a ne kazuje ni lice, ni vreme, ni način vršenja radnje;
2. radni glagolski pridev – označava radnju koja se vršila ili izvršila u prošlosti;
3. trpni glagolski pridev – označava da je na nekome ili nečemu vršena ili izvršena neka radnja;
4. glagolski prilog sadašnji – označava radnju koja se vrši u isto vreme kad i neka druga radnja, tj. izriče radnju istovremenu radnji predikata;
5. glagolski prilog prošli – označava radnju koja se izvršila pre neke druge radnje, tj. izriče radnju koja se dogodila pre radnje predikata.
Lični glagolski oblici
Lični glagolski oblici menjaju se po licima i imaju značenje predikativnosti, što je njihovo pravo (indikativno) značenje. Neki glagolski oblici osim pravog značenja imaju i neprava (relativna) značenja, kao što su pripovedačko i poslovičko značenje. Naime, ono što se dešavalo u prošlosti može se reći, radi živopisnijeg pripovedanja, ne samo perfektom već i prezentom, aoristom, futurom itd.
Lični glagolski oblici, kojih ima devet, dele se na vremena (oblici koji imaju vremenska značenja – označavaju prošlo, sadašnje i buduće vreme; ima ih šest) i načine (oblici koji nemaju vremenska značenja, već označavaju neku neostvarenu radnju; ima ih tri). U tu grupu glagolskih oblika spadaju:
1. prezent (sadašnje vreme) – prost glagolski oblik koji označava radnju koja se vrši u isto vreme kad se o njoj govori ili stalno, sve vreme;
2. perfekat (prošlo vreme) – složen glagolski oblik kojim se kazuje da se radnja izvršila u prošlosti, pre trenutka govorenja o njoj;
3. imperfekat (pređašnje nesvršeno vreme) – prost glagolski oblik koji označava radnju koja se vršila u određeno vreme u prošlosti;
4. pluskvamperfekat (davnoprošlo vreme) – složen glagolski oblik koji označava radnju koja se izvršila pre neke druge prošle radnje;
5. aorist (pređašnje svršeno vreme) – prost glagolski oblik koji označava brzu, dinamičnu radnju u prošlosti, ili radnju koja se dogodila neposredno pre trenutka u kojem se o njoj govori;
6. futur I (buduće vreme) – prost (jedna reč – napisaću) ili složen (dve reči – naći ćeš) glagolski oblik koji označava radnju koja će se vršiti u budućnosti, posle trenutka govorenja o njoj;
7. futur II (predbuduće vreme) – složen glagolski oblik koji kazuje pretpostavku govornog lica da će se radnja izvršiti u budućnosti pre neke druge buduće radnje ili istovremeno sa njom; futur II je, u stvari, način (modus) i označava uslov za vršenje neke druge radnje koja, uprkos tome, ne mora biti realizovana;
8. imperativ (zapovedni način) – prost glagolski oblik kojim se izriče zapovest ili želja da se vrše određene radnje; ima samo 2. lice jednine i 1. i 2. lice množine;
9. potencijal (mogućni način) – složen glagolski oblik kojim se kazuje mogućnost ili želja da se vrši ili izvrši neka radnja.
