U najužem značenju reči, kengur je bilo koji od šest velikih australijskih torbara iz porodice Macropodidae. Taj naziv takođe se koristi za bilo koju od 54 manje vrste iste porodice, kao što su valabiji i kenguri koji žive na drveću. Kenguri su endemski rod jer žive samo u Australiji, dok manji kenguri žive u Australiji i Novoj Gvineji. Većina kengura pase po australijskim ravnicama, ali šumski kenguri žive na drveću, penju se po stablima i skaču sa grane na granu. Kenguri uglavnom imaju duge, velike i snažne zadnje noge prilagođene za skakanje, kao i dugačak mišićav rep, zadebljan u korenu. Zadnje noge omogućavaju im da izvode spektakularne skokove, a pogodne su i za samoodbranu; rep, koji može da izdrži i do 90 kg težine, kenguri koriste za održavanje ravnoteže. Glava im je mala, uši velike i zaobljene, a krzno meko i vunasto. Kenguri su biljojedi, a hrane se uglavnom travom i korenjem. Mnoge vrste su noćne životinje – obično provode dan izležavajući se, dok su noću i ujutru u potrazi za hranom, krećući se u gomili. Ženke rađaju jedno mladunče godišnje, koje se u majčinoj torbi, koja se naziva marsupijum, hrani šest meseci i često se kasnije vraća u torbu da bi ga majka nosila. Tek rođeno mladunče teško je svega 12 grama i dugačko oko 25 milimetara.
Crveni kengur je najveći torbar na svetu, i spada u najbrojniju vrstu. Odrasli mužjak može da dostigne visinu od dva metra i težinu od 90 kg. Sivi kengur, najpoznatija i po veličini druga vrsta, može da dostigne visinu od 1,8 metara i težinu od 60 kg; može da skoči preko devet metara. Ta vrsta kengura se najčešće može videti jer nastanjuje plodne oblasti istočne Australije. Zbog dugačkih nogu, kengur ne može da hoda normalno. Kenguri su jedine veće životinje koje koriste skakanje kao oblik kretanja. Uobičajena brzina kretanja crvenog kengura iznosi oko 25 km/h, ali može da ubrza i do 70 km/h na kraćim razdaljinama, dok na dužim uspeva da održi brzinu od 40 km/h. Prosečan životni vek kengura iznosi oko pet godina, dok je zabeležen rekord od 23 godine.
Prema nekim procenama, u Australiji živi oko 50 miliona kengura. Radi mesa i kože, kao i zbog toga što se bore sa krupnom stokom oko ispaše, godišnje se ubije nekoliko miliona kengura.
Zanimljivost: reč „kengur” vodi poreklo od reči gangurru, koja potiče iz aboridžinskog jezika guugu yimithirr. Prvi put je spominje engleski kapetan Džejms Kuk, 4. avgusta 1770. godine, kao reč kangooroo. Naime, kada je Kuk stigao u Australiju, ugledao je neobične životinje i hteo je da sazna kako se one zovu. Upitao je, na engleskom jeziku, Aboridžine za njihovo ime, a oni su mu odgovorili gangurru, što znači „ne razumem”. Kuk je taj odgovor prihvatio kao naziv za do tada njemu nepoznatu vrstu životinja.