Kojperov pojas je široka prstenasta oblast Sunčevog sistema iza planete Neptuna, na udaljenosti od 30 do 60 astronomskih jedinica od Sunca. Sadrži ogroman broj malih tela sastavljenih uglavnom od leda (kao što su vodeni, amonijakov i metanski led) i izvor je mnogih kratkoperiodičnih kometa. Orbite tela unutar tog pojasa pod stalnim su dejstvom velikih planeta (Jupitera, Saturna, Urana i Neptuna), koje su imale velik uticaj na oblikovanje te oblasti. U Kojperovom pojasu nalaze se milijarde ledenih fragmenata različitih oblika i veličina, koji predstavljaju ostatke u procesu formiranja Sunčevog sistema. Po tome je taj pojas sličan Glavnom pojasu asteroida, koji se nalazi između Marsa i Jupitera. Nije poznato da li se Kojperov pojas širi, stanjujući se, sve do Ortovog oblaka.
Sredinom XX veka veći broj naučnika spekulisao je o mogućem postojanju objekata iza planetskog regiona. Razmišljajući o poreklu kratkoperiodičnih kometa, irski aristokrata Kenet Edžvort došao je, 1943. godine, na zamisao da one potiču iz oblasti koja je dalja od Plutona – ideja koja je danas opšteprihvaćena. Džerard Kojper (1905–1973), američki astronom holandskog porekla, pretpostavio je 1951. postojanje velikog ravnog pojasa manjih objekata iza Plutona, kasnije spekulišući da bi to mogle biti i planete. Astronomi su 1988. započeli potragu za objektima u Kojperovom pojasu, ali su tek četiri godine kasnije u njemu pronašli dva mala zaleđena tela. Narednih godina otkrivano je sve više i više objekata, koji su nazvani transneptunski objekti zato što im se orbite nalaze iza Neptuna. Nebeska tela koja orbitiraju iza Neptuna i imaju dovoljnu masu da budu sfernog oblika nazvana su transneptunske patuljaste planete ili plutoidi. Pored Plutona, koji je 2006. preklasifikovan u patuljastu planetu, u Kojperovom pojasu nalaze se još tri plutoida Sunčevog sistema – Haumea, Makemake i Erida.
Pretpostavke o postojanje pojasa objekata daleko od Sunca došle su iz ideja o načinu nastanka Sunčevog sistema. Cirkumstelarni akrecioni diskovi posmatrani su oko velikog broja drugih zvezda i to se smatra za osnovni način nastanka zvezda i planeta oko njih – planete i manji objekti nastaju iz gasa i prašine koji se nalaze u disku oko protozvezde. Ipak, taj proces nije stoprocentno efikasan, jer planete mogu da nastanu samo iz dela diska gde ima dovoljno materijala za njih. Gustina materijala u akrecionom disku postepeno se smanjuje kako se povećava rastojanje od centralne zvezde (Sunca, u ovom slučaju). U spoljnim delovima protosunčevog diska, gde nije bilo dovoljno materijala za planete, stvorili su se manji objekti – asteroidi Kojperovog pojasa.