Širenje (ekspanzija) svemira predstavlja sadašnje shvatanje stanja svemira koje se zasniva na otkriću da se sve galaksije udaljavaju jedna od druge. Udaljenosti između samih galaksija, metagalaksija i kvazara mnogo su veće od međuzvezdanih udaljenosti i kreću se od nekoliko stotina hiljada do preko milion svetlosnih godina. Te udaljenosti nisu stalne, već neprestano rastu tokom vremena, što je uzrokovano širenjem svemira. To znači da svemir nije statičan nego dinamičan.
Primena opšte teorije relativiteta na kosmologiju, kao i otkriće infracrvenog svetla koje dolazi iz galaksija izvan Mlečnog puta, dvadesetih godina XX veka doveli su do saznanja da se sve galaksije povlače. Teorija o širenju svemira zasniva se na crvenom pomaku, tj. pomeranju spektra astronomskih tela prema većim talasnim dužinama (vidljiva svetlost pomera se prema crvenom kraju spektra). Naime, američki astronom Edvin Habl je 1929. primetio da udaljene galaksije imaju crveni pomak srazmeran njihovoj udaljenosti (Hablova konstanta). Kako crveni pomak može biti izazvan udaljavanjem posmatranog objekta od posmatrača (Doplerov efekat), Habl je zaključio da se sve galaksije međusobno udaljavaju.
Nije poznato da li će se svemir beskonačno širiti (otvoreni svemir) ili će u jednom trenutku doći do njegovog kolapsa u izuzetno gusto, zbijeno stanje (zatvoreni svemir), iz kojeg je, prema teoriji velikog praska, i počeo da se širi.