Poređenje ili komparacija izražajan je način kazivanja kojim se nešto manje poznato upoređuje sa nečim opštepoznatim. Upoređivanje bića, predmeta ili pojava vrši se na osnovu neke zajedničke osobine i tako se nešto nejasno ili nepoznato čitaocu predstavlja bliskim i razumljivim. Poređenje je osnovna i najčešća stilska figura, a sastoji se od tri člana:
1. predmet koji se poredi (manje poznat pojam),
2. poredbena reč (kao, poput, nalik na i sl.),
3. predmet sa kojim se poredi (opštepoznat pojam).
Potpuno poređenje nastaje kada postoji poredbena reč kao. Međutim, poredbena reč nije obavezna, štaviše, takva poređenja su lepša i prirodnija. Originalnim poređenjem stvaraju se raskošne pesničke slike i izazivaju snažni umetnički utisci. Tako stvorenim slikama bogati se ljudsko saznanje, što je značajna funkcija poređenja.
Poređenja mogu imati pozitivnu vrednost (lepa kao lutka, radi kao sat) ili mogu biti negativna (ćuti kao riba, glup kao tele). Ona mogu biti usiljena, neprirodna i banalna, npr.: beo kao sneg, gluv kao top, ljut kao ris, radi kao crv. Takva poređenja gube svoju moć, a mnoga su nelogična i uvredljiva.
Primeri
1. Iz narodne epske pesme Ženidba Milića Barjaktara:
„Kosa joj je kita ibrišima,
Oči su joj dva draga kamena,
Obrvice s mora pijavice,
Sred obraza rumena ružica,
Zubi su joj dva niza bisera,
Usta su joj kutija šećera.”
2. Narodne izreke:
• Bira kao medved gnjile kruške.
• Vredan kao pčela.