Semantika je deo lingvistike koji proučava značenje reči, fraza, rečenica i većih jedinica diskursa (tekstova), kao i grana semiotike koja izučava odnose znakova i simbola prema onome na šta upućuju. Semantika je disciplina koja se bavi proučavanjem značenja jezičkih jedinica i iskaza u prirodnim jezicima, tj. proučavanjem načina na koji reči i rečenice prenose značenje. Često se svrstava nasuprot sintakse, i tada se uzima da semantika proučava šta nešto znači, dok sintaksa proučava strukture (oblike) onoga čime se nešto izražava (nečeg napisanog ili izgovorenog). Semantika obuhvata proučavanje konotativnih značenja reči i denotativnih referenci, istinitih uslova, argumentskih struktura, tematskih uloga, analize diskursa, kao i veze svega prethodno navedenog sa sintaksom. Lingvisti semantici pristupaju na različite načine. Pripadnici škole interpretativne semantike proučavaju jezičke strukture nezavisno od uslova pod kojima se te strukture upotrebljavaju. Nasuprot tome, zastupnici generativne semantike insistiraju da je značenje rečenica u funkciji njihove upotrebe. Postoji još jedna grupa, koja smatra da semantika neće napredovati dok teoretičari ne razmotre psihološka pitanja – kako ljudi formiraju pojmove i kako se to odražava na značenje reči.