Piše se išarati.
U toj reči izvršene su tri glasovne promene. Prvo je jednačenjem suglasnika po zvučnosti od izšarati dobijeno isšarati (zvučno z ispred bezvučnog š prelazi u svoj bezvučni parnjak s). Zatim je došlo do jednačenja suglasnika po mestu tvorbe (s ispred š prelazi u š), pa je dobijeno iššarati. Na kraju, dolazi do gubljenja suglasnika š (dva ista suglasnika svode se po pravilu na jedan), čime je dobijeno išarati.