Prvi mesec bračnog života naziva se obično – medeni mesec. Taj izraz potiče iz romana Zadig ili Sudbina, koji je napisao čuveni francuski filozof i književnik Volter, pravim imenom Fransoa Mari Arue (1694–1778). U tom svom romanu, objavljenom 1747, u trećoj glavi, on piše: „Zadig je iskusio da je prvi mesec braka, kao što je opisao u knjizi Zend, medeni mesec, a drugi je – pelinov mesec.”
Volter se ovde, u stvari, oslonio na staro istočnjačko iskustvo, slikovito izraženo i u narodnom stvaralaštvu odgovarajućom izrekom, da su prvi dani u braku ispunjeni srećom i zadovoljstvom (što simbolizuje med), a kasnije životnim problemima i nevoljama (pelin).
U srpskom jeziku izraz medeni mesec upotrebljava se u više značenja. Osnovno je: „prvi mesec (ili prvo vreme) života u braku”, kao u primerima datim u Rečniku SANU: 1. „Moja žena je sva blistala nekom radošću… Medeni meseci, ta divna vremena bezbrižne ljubavi, prošli su brzo.” 2. „Neko vreme mladenci /će/ ostati u Carigradu i ondje sprovesti medene mjesece.” 3. „Ako je njima /mladencima/ medeni mjesec, nije nama.”
U širem smislu medeni mesec označava prve, srećne dane uopšte. Tako je u ovim primerima iz već navedenog izvora: 1. „U prvim danima radikalne vlasti, u prvim medenim mesecima radikalne nove ustavnosti, desili su se strašni… događaji.” 2. „Meternih… gledao je da iskoristi medeni mesec francusko-austrijskog prijateljstva, da bi proniknuo u planove Napoleonove.”
U svom osnovnom značenju („prvi mesec života u braku”) izraz medeni mesec obično je povezan sa bračnim putovanjem, pa se u tom smislu ponekad i upotrebljava. Ј. Matešić, u svom Frazeološkom rječniku, navodi ovaj primer: „Supruzi su najednom nestali iz Zagreba i tek se nakon nekoliko dana saznalo da su otputovali na drugi medeni mjesec.”
Prema tome, medeni mesec je ne samo „prvi mesec života u braku” ili „prvo (srećno) vreme u bilo kakvoj situaciji, dok još nisu nastali problemi i razočarenja” nego i „bračno putovanje”, koje se, po pravilu, podudara sa prvim mesecom braka.
Sva ta značenja izraza medeni mesec mi u živom govoru, naravno, osećamo i razlikujemo. Ono što je novo saznanje, jeste da je on nastao sredinom XVIII veka, na osnovu starog iskustva o bračnoj sreći, i da je iz Volterovog dela, odnosno iz francuskog jezika, prenesen u mnoge druge jezike na svetu, pa tako i u srpski.
Literatura:
• Milan Šipka, Zašto se kaže, šesto izdanje, Novi Sad: Prometej, 2010